تاریخچه بوجود آمدن زولبیا و بامیه

می‌گویند قدمت زولبیا و بامیه به زمان ناصرالدین شاه قاجار می‌رسد؛ جعفر شهری در کتاب طهران قدیم می‌نویسد : از تحولات دیگر ماه رمضان آمدن زولبیا و بامیه و گوش فیل و پشمک بود که فقط در همین ماه به بازار می‌آمد چنانکه نقل قولی است از مظفرالدین شاه که گفته بود: «ماه رمضان هم نمی‌آید بامیه سیری نوش جان کنیم.»

دلیل پیدایش همچین خوراکی خوشمزه‌ای هم این بوده که در زمان‌های گذشته در برخی از شهر‌های کشور ما مواد شیرینی همچون کشمش و خرما موجود نبوده یعنی به خاطر شرایط آب و هوایی کشت نمیشده است. بردن این مواد به شهر‌های دیگر نیز مشکلات زیادی را به همراه داشته برای همین هم کم کم زولبیا و بامیه اختراع شده و در شهر‌هایی که از مواد شیرینی وجود نداشت گسترش پیدا کرده است.

این ماده غذایی همانطور که گفتیم مربوط به دوران ناصرالدین شاه است و آن‌گونه که در تاریخ ناصری به آن اشاره شده است به قدری محبوب بوده که به عنوان هدیه نزد ناصرالدین شاه نیز آورده می‌شده است. از آن زمان تا به حال ۱۵۰ سالی می گذرد.